19:15 Kerk open.
20:00 aanvang concert
Guiseppe Verdi – Ouverture la forza del destino
Giuseppe Verdi (1813-1901) was de zoon van een caféhouder uit het Italiaanse dorpje Roncole (dichtbij Parma). Reeds op 10 jarige leeftijd bespeelde hij het kerkorgel in zijn geboorteplaats. Een rijke koopman, die later zijn schoonvader zou worden, betaalde zijn muziekopleiding. Aanvankelijk ging het niet voorspoedig met Verdi’s carrière. Nadat hij twee opera’s had geschreven, stierven zijn twee kinderen en zijn vrouw. Verdi stopte met componeren, maar op aandringen van een beroemde impresario ging hij weer aan het werk. En niet zonder succes, want de eerstvolgende opera Nabucco (1842) werd een wereldhit. Verdi zou in totaal 26 opera’s schrijven.
In La Forza del destino (De macht van het noodlot) uit 1862 wijst de Markies (bas), de vader van Leonora (sopraan) de verhouding af die zijn dochter onderhoudt met Alvaro (tenor). Als het verliefde stel op de vlucht slaat, worden zij tegengehouden door Leonora’s vader. Als teken van overgave werpt Alvaro zijn pistool voor de voeten van de vader van Leonora, doch het wapen gaat per ongeluk af en doodt de vader. In het tweede bedrijf trekt Leonora het boetekleed aan door zich als kluizenaar in een grot terug te trekken. Na jaren van omzwervingen en onder valse namen treedt Alvaro als monnik toe in een klooster. Leonora’s broer wil zijn vader wreken en gaat een duel aan met Alvaro. Als de broer dodelijk gewond raakt, schiet Leonora hem te hulp, maar zij wordt door haar broer doodgestoken.
Henri Tomasi – concert voor altsaxofoon en orkest met solist António Melo
Tomasi werd in de arbeiderswijk "La Belle de Mai" in Marseille geboren. Zowel zijn vader Xavier Tomasi alsook zijn moeder Josephine Vincensi waren afkomstig uit La Casinca op Corsica. Op vijfjarige leeftijd vertrok de familie naar Mazargues, toen een klein stadje bij en nu een wijk van Marseille, waar zijn vader, een muziekliefhebber en amateurfluitist, bij de Franse PTT werkzaam was. Gedurende deze periode kreeg Henri al les in muziektheorie. Op zevenjarige leeftijd kwam hij op het Conservatoire national à rayonnement régional «Pierre Barbizet» in Marseille.
Zijn grote talent bleek ook, toen hij in 1911 al een eerste prijs in muziektheorie, in 1914 een eerste prijs voor piano en in 1916, samen met zijn vriend Zino Francescatti, een violist, een eerste prijs in harmonie kreeg. Als gevolg van het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kon hij niet zijn studies aan het Parijse conservatorium voortzetten. Hij was om financiële redenen gedwongen zijn geld als pianist in hotels, restaurants, bars en bioscopen te verdienen.
Met een studiebeurs kon hij dan in 1921 aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs verder studeren. Zijn leraren aan het conservatorium waren onder andere voor harmonie Charles Silver, voor orkestdirectie Philippe Gaubert en Vincent d'Indy, voor contrapunt en fuga Georges Caussade en voor compositie Paul Vidal.
Op 30 oktober 1929 huwde hij met Odette Camp, een zangeres en actrice.
Met de overname van de Concerts du Journal begon ook zijn carrière als dirigent. Tussen 1930 en 1935 was hij dirigent van het orkest van Radio-Colonial in Parijs. In de jaren 1930 stichtte hij samen met Sergej Prokofjev, Darius Milhaud, Arthur Honegger en Francis Poulenc het ensemble "Triton" voor hedendaagse muziek. Later dirigeerde hij studioproducties van het Orchestre Radio Symphonique de la Radiodiffusion Française in Parijs onder andere won hij voor een opname met de mezzosopraan Alice Raveau van Glucks Orfeo in 1936 de Grand Prix du Disque.
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog werd hij opgeroepen voor legerdienst en kwam als kapelmeester naar Villefranche-sur-Mer. In 1940 werd hij uit de dienst ontslagen en werd leider van het Orchestre National de France. Een bepaalde tijd trok hij zich terug in het klooster Monastère de la Sainte-Baume in de buurt van Marseille en verliet het uitsluitend om zijn verplichtingen als dirigent te vervullen.
Onder de indruk van de oorlogsgebeurtenissen startte hij in 1944 met het schrijven van een Requiem "aux martyrs de la Résistance et à tous ceux qui sont morts pour la France". Maar na twee uitvoeringen trok hij het weer terug.
In 1946 werd hij dirigent aan de opera van Monte Carlo en werd eveneens een veelgevraagd gastdirigent in heel Europa; onder andere heeft hij ook het Concertgebouworkest gedirigeerd. Van 1947 tot 1955 was hij artistiek leider van het Festival de Vichy. In 1957 stopte hij zijn werkzaamheden als dirigent, omdat hij aan het rechteroor doof werd. In 1969 werden autografische interviews met zijn zoon Claude op geluidsband opgenomen. Tomasi overleed in januari 1971 in zijn appartement in de Parijse wijk Montmartre en hij werd in het familiegraf in Avignon naast zijn echtgenote begraven. Ter gelegenheid van zijn 100e verjaardag werden zijn stoffelijke resten in het graf van zijn grootouders in Penta-di-Casinca op Corsica bijgezet.
Modest Moessorgski – Schilderijententoonstelling (arr. Maurice Ravel)
Schilderijen van een tentoonstelling (Russisch: "Картинки с выставки" – Воспоминание о Викторе Гартмане, Kartinki s vijstavki – vospominanije o Viktore Gartmane, meestal kortweg de Schilderijententoonstelling) is een suite van de Russische componist Modest Moessorgski (1839-1881).
Moessorgski schreef het werk, bestaande uit 16 stukken voor piano, naar aanleiding van een bezoek op 23 juni 1874 aan een tentoonstelling van het werk van Viktor Hartmann, door diens vrienden ingericht ter nagedachtenis aan diens overlijden in 1873. Moessorgski was goed bevriend geweest met Hartmann. Met de groep van vrienden hadden ze gestreefd naar een pure Russische kunst, een kunst zonder Westerse invloeden.